دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «سال میان دو پلك را/ثانیه هایی شبیه راز تولد؛ بدرقه كردند؛ كم كم، در ارتفاع خیس ملاقات؛ صومعه نور ساخته می شد/حادثه از جنس ترس بود/ترس؛ وارد تركیب سنگ ها می شد/حنجره ای در ضخامت خنك باد؛ غربت یك دوست را؛ زمزمه می كرد/از سر باران؛ تا ته پاییز؛ تجربه های كبوترانه روان بود» (1:18)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «امشب در یك خواب عجیب؛ رو به سمت كلمات؛ باز خواهد شد/باد چیزی خواهد گفت/سیب خواهد افتاد، روی اوصاف زمین خواهد غلتید، تا حضور وطن غایب شب خواهد رفت/سقف یك وهم فرو خواهد ریخت/چشم/ هوش محزون نباتی را خواهد دید» (1:47)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ظهر بود/ابتدای خدا بود/ریگ زار عفیف
گوش می كرد، حرف هایی اساطیری آب را می شنید/آب مثل نگاهی به ابعاد ادراك/لكلك مثل یك اتفاق سفید بر لب بركه بود» (1:40)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ماه رنگ تفسیر مس بود/مثل اندوه تفهیم بالا می آمد/سرو شیهه بارز خاك بود/كاج نزدیك مثل انبوه فهم صفحه ساده فصل را سایه میزد/كوفی خشك تیغال ها خوانده می شد» (1:16)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «كاج های زیادی بلند/زاغ های زیادی سیاه/آسمان به اندازه آبی/سنگچین ها، تماشا، تجرد/كوچه باغ فرا رفته تا هیچ/ناودان مزین به گنجشك/آفتاب صریح/خاك خوشنود/چشم تا كار می كرد، هوش پاییز بود» (1:58)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «آسمان پر شد از خال پروانه های تماشا/عكس گنجشك افتاد در آب رفاقت/فصل پرپر شد از روی دیوار در امتداد غریزه/باد می آمد از سمت زنبیل سبز كرامت/ شاخه مو به انگورمبتلا بود/كودك آمد جیب هایش پر از شور چیدن» (4:38)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «این وجودی كه در نور ادراك مثل یك خواب رعنا نشسته/روی پلك تماشا/واوه هایی تر و تازه می پاشد/چشم هایش نفی تقویم سبز حیات است/ صورتش مثل یك تكه تعطیل عهد دبستان سپید است» (3:34)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ای میان سخن های سبز نجومی!/برگ انجیر ظلمت/عفت سبز را می رساند/سینه آب در حسرت عكس یك باغ می سوزد/سیب روزانه در دهان طعم یك وهم دارد/ای هراس قدیم! در خطاب تو انگشت های من از هوش رفتند» (4:18)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «ای عبور ظریف! بال را معنی كن تا پر هوش من از حسادت بسوزد/ای حیات شدید!/ریشه های تو از مهلت نور آب می نوشد/آدمی زاد- این حجم غمناك- روی پاشویه وقت/ روز سرشاری حوض را خواب می بیند» (2:44)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «روزی كه دانش لب آب زندگی می كرد، انسان در تنبلی لطیف یك مرتع با فلسفه های لاجوردی خوش بود/در سمت پرنده فكر می كرد/ با نبض درخت، نبض او می زد/مغلوب شرایط شقایق بود/مفهوم درشت شط در قعر كلام او تلاطم داشت» (1:17)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «باران
اضلاع فراغت را می شست/من با شن های مرطوب عزیمت بازی می كردم/و خواب سفرهای منقش می دیدم/من قاتی آزادی شن ها بودم/من دلتنگ بودم» (1:15)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «زن دم درگاه بود با بدنی از همیشه/رفتم نزدیك چشم، مفصل شد/حرف بدل شد به پر، به شور، به اشراق/ سایه بدل شد به آفتاب/ رفتم قدری در آفتاب بگردم» (2:20)
دکلمه اشعار «سهراب سپهری»؛ دفتر «ماهیچ، ما نگاه»؛ با صدای «مریم شایسته»؛ «صبح
شوری ابعاد عید ذایقه را سایه كرد/عكس من افتاد در مساحت تقویم/در خم آن كودكانه های مورب، روی سرازیری فراغت یك عید/داد زدم/ به، چه هوایی!/در ریه هایم وضوح بال تمام پرنده های جهان بود» (2:20)
لطفا منتظر باشید ...
